Το θυμάρι είναι γνωστό από την αρχαιότητα μίας και χρησιμοποιούταν από Έλληνες, Ρωμαίους και Αιγυπτίους με αναφορές από τον Πλίνιο και τον Διοσκουρίδη. Στην αρχαία Ελλάδα το χρησιμοποιούσαν, πέρα από τη μαγειρική και την ιατρική, ως θυμίαμα για τους βωμούς και τους ναούς λόγω του ιδιαίτερου αρώματός του. Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν για το βαλσάμωμα των νεκρών και οι Ρωμαίοι στρατιώτες το έριχναν στο μπάνιο τους για να πάρουν θάρρος.

Μαγειρική

Το θυμάρι έχει μια έντονη, ελαφρώς πικάντικη γεύση γι’αυτό είναι καλό να είμαστε προσεκτικοί στη χρήση του. Μπορεί να συνοδεύσει κρέατα, πουλερικά, θαλασσινά, σάλτσες, όσπρια και τυριά. Είναι ένα από τα βότανα που είναι ανθεκτικά στο μαγείρεμα, μπορούμε να χρησιμοποιούμε από την αρχή για να βγάλει το άρωμά του, αλλά και σε μαρινάρισμα. Συνδυάζεται, ειδικά στα ψητά, με φασκόμηλο και δενδρολίβανο.

Παραδοσιακές Ιδιότητες

Παραδοσιακά το θυμάρι χρησιμοποιείται ως αφέψημα για να ανακουφίσει το βήχα, το συνάχι και τα εντερικά προβλήματα καθώς έχει αντισηπτικές, αντιμυκητιακές και αντισπασμωδικές ιδιότητες, λόγω των οποίων μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε γαργάρες για να αντιμετωπίσει αμυγδαλίτιδες, λαρυγγίτιδες και γενικά προβλήματα του λαιμού. Θεωρείται επίσης τονωτικό και δυναμωτικό του πνεύματος.